Ужо вiльготна...

Ужо вільготна ад слаты
на брудзе шэрага асфальту.
Ірвецца вецер напрасткі
пад сьпевамі вясновых альтаў.
І зь ім гучыць мая душа,
ды сэрца б'ецца палахліва.
Насустрач марам мкне яна.
У спадзяваньні яе сіла.


Рецензии