Вось на Купалле, кожны год,
Мы дастаўлялi ўсiм турбот.
Вяскоўцы сцераглi сады,
А мы збiралi іх плады.
На скрыжаваннi нас усiх ждаў,
Дымок вячэрнi, запах траў.
Касцёр якi гарэў да тла,
Нi ноч, нi дзень, а больш за два.
Так весялiлiся тады,
Мы ўсе збiралiся туды.
Багаткi ў полi там збiралi,
Усiх прысмакамi частавалi.
Спявалi песнi, плялi вянкi,
У садах траслicя яблынькi.
Квяточкі ў агародчыках зрывалi,
Cпадаркi ж вельмi iх шкадавалi.
Яны ж з любоўю там працавалi,
Палолi градкi, траву знiшчалi.
Свае квяточкi шкадавалi,
Што нашу вёсачку ўпрыгажалi.
А мы раскрыўшы свае рты,
Хадзiлi аж за дзве вярсты.
Каб што-нiбудзь стварыць такое,
Нядобрае i не зусiм лiхое.
Прайшлi гады i зарасло то скрыжаванне,
І вёска сцерлася з зямлi.
А я прыпамiнаю то дзяцiнства,
I птушкай ўсё лячу туды.
Дзе родны кут, мая Радзiма,
Каранi мае, мая сялiба.
08.04.2017 Лiлiя Воранава (Заяц)
Купалле у Красным
© Copyright: Воронова Лилия, 2018
Свидетельство о публикации №118031206208
Свидетельство о публикации №118031206208
Рецензии