Блудная дочка - Een verloren dochter

En daarvoor heb ik, een verloren dochter,  mijn Vader niet gehoord,
en daarvoor werd ik verliefd op het eerste gezicht in die, de duivel mag weten wie,
overgeleverd aan een man voor 100 percent - een liefde op halve sterkte
plus toeslag van verraad – altijd! -  heb ik  terug gekregen .
En ben ik altijd  in mijn lot gelaten, aan het eind van mijn krachten, buiten               
                de grenzen van het paradijs,
 zonder een cent (in context – kopeke, rus. munt), in de canoniek “p…”   (poep – in context staat alleen een letter),
door mijn mannen die altijd bij hun vrouwen wegkruipend, knielend voor hun met                - een  schuld               
               
als leiders van GOS  knielend voor het Gemenebest*. 
               
               
En werd wakker lopende tegen de veertig bijna, in mijn verwoestte               
                vaderland,
onherroepelijk  nuchter en treurig en niet meer jong ,
ik begreep dat ik  een gegeven heb: mijn hart uitspuiten
met mijn Russische spraak   en huiswaarts keren, dat betekent: naar eeuwige            
                rust.
Ik heb goed geleerd: nooit verwacht hulp van een bangerik, je kunt verrekken! 
               
en verraad is normaal, als bijmengsel van katoen
               
van het bedlaken, doortrokken met mijn tranen en zuchten –
- ach! – zal ik nooit    met mijn slapen tegen zijn handpalmen vlijen.
Dat was zo: bij de rivier geraakt, met een wonder niet gecrepeerd  (met het wonder niet om het hoekje gaan)               
               
door de Chudo-Judo**, bij die mijn geliefde mij tenslotte had gebracht,
aan het  eind van mijn lot, op de rand van  augustus,
in  bittere kelder eenzaamheid  vertoont zich een licht
van nabije sterren, wat was volgens  globale berekening geslaagd,
en  asters snuivend naar hartenlust, kwam ik langzaam naar de astraal,
dat wil zeggen, naar de ontzaglijkheid van  gevoel  van een eigen wereld:
mijn Vaders domein: de hemel perken, bomen, struiken.


*Gemenebest van Onafhankelijke Staten – vorige USSR.

**Chudo-Judo is een boosaardige monster, niet bestand dier uit Russische volks sprookjes; hier een symbool van de vreselijk omstandigheden.

***

…и за то что я , блудная дочка, отцу не внимала,
и за то, что влюблялась черт знает в кого за момент,
на все сто отдаваясь мужчине, любовь вполнакала,
и  с наценкой измены всегда получала взамен.
И бросали меня у черты. За чертогами рая.
Без копейки, без сил, ну как есть в каноническом «г»,
отползая с повинной к супружнице, к ней припадая
как к Содружеству – лидеры стран СНГ.
И очнувшись под сорок почти, в оскудевшей Отчизне,
окончательно трезвой, и грустной, и немолодой,
я пойму, что дано мне одно: свое сердце прочистить
русской речью, да и восвояси убраться, сиречь, на покой.
Я усвоила четко: от труса подмоги не жди, хоть издохни.
А предательство – это как примесь лавсана ко льну
простыни, пропитали волокна чьи стоны и вздохи…
(Ах, висками к ладоням его я уже не прильну!)
…В общем, так. Очутившись у речки и не окочурившись чудом –
Юдом, с которым и свёл мя возлюбленный мой напослед,
На исходе судьбы, на окраине августа, в лютом
Погребном одиночестве я обнаружила свет
близких звёзд, что и было заложено в смету.
И, нанюхавшись астр, вошла потихоньку в астрал,
то есть в чувства огромность к незримому белому свету
Отчей вотчины: грядкам небесным, деревьям, кустам.