Як непадкупны вандроўнік начны,
Я спынюся каля хаты тваёй.
Нішто не сумее мяне зберагчы
Ад хваробы - любові маёй:
Любові да Радзімы слаўнай,
Любові да родных пожняў і ніў.
І калі пабачуся з каханай -
Я зразумею, каго загубіў.
Промні бялявыя ў вачах заігралі,
Звон салаўінага с'певу ляціць.
Зараз людзі вясну ўсе пачакалі,
Пакуль у небе сонца ярка гарыць.
Як непадкупны...
© Copyright: Игнатьева София Дмитриевна, 2018
Свидетельство о публикации №118030400899
Свидетельство о публикации №118030400899
Рецензии