Я твой чараўнік у небе,
Калі не бачу родных вачэй,
Раствараюся ў снезе,
Я ствараю каханне людзей.
І, адданы, ты да мяне
Зноў прыйшоў развітацца.
Я прыйду да цябе ў сне,
Каб бачанням салодкім аддацца...
Я бачу белую пярыну,
І сцяжынку ў мілы дом.
Але я выйду на раўніну -
Цябе адчую як перад сном.
І што рабіць, не знаю я.
Успомні гутарку вясны.
Як прамень сонца, белая -
Стаю адна сярод начы.
Сярод начы
© Copyright: Игнатьева София Дмитриевна, 2018
Свидетельство о публикации №118030401199
Свидетельство о публикации №118030401199
Рецензии