Калі любіш,скажы,не маўчы,
Не сціскай сваё сэрца ў далонях.
Аб пачуццях уласных крычы,
Толькі ціха, каб шчасце не тронуць.
Колькі часу ў гэтым жыцці?
За імгненнем – людская дарога.
І на кожным нялегкім пуці
Лёс праходзіць праз боль і трывогу.
Ёсць і шчасце на гэтым шляху,
Што ў працы, у сям’і, у каханні,
Лёс часцей усмяхнецца таму,
Хто не стане трымацца адчаю.
Калі любіш, скажы,не чакай
У бяскрайняга мора надвор’я.
Гэты цуд, калі ў сэрцы, бы май,
Пачуццё зажыве трапяткое.
І зайграе вясновая кроў
Серэнадай натхняльных мелодый,
Разам з ёю прачнецца любоў,
Як часцічка матулі-прыроды.
Чаканне
© Copyright: Татьяна Сильвестрова, 2018
Свидетельство о публикации №118021800361
Свидетельство о публикации №118021800361
Рецензии