Прыходзіў Ты – сярод пустэчы
Працягваў мне сваю далонь,
Калі ў час сярэднявечча
Мяне паліў кастра агонь.
Кастроў тады зашмат гарэла,
На іх знішчалі ведуноў.
Агонь лізаў тканіну, цела,
І закіпала ў жылах кроў…
Душу маю не кратаў ён –
Я з дымам ад кастра ляцела…
Тваю прысутнасць зараз чую –
І сёння Ты мне дапамог:
У неба ўзняўшыся, лячу я
Над прыцемкам зямных дарог...
Ты
© Copyright: Светлана Быкова, 2018
Свидетельство о публикации №118021708132
Свидетельство о публикации №118021708132
Рецензии