Травнева груша

Зелене море, хвилі мрій,
Весняна злива…
І вийшла з берегів надій
Земля щаслива.

Мов наречена у фаті,
Травнева груша, -
В сіробуденнім маятті
Запала в душу.

На тлі розовощоких хмар
Ошатна біла.
З найпотаємніших примар
Прийшла, зігріла.

Розвіяв вітер цвіт-фату
У мить розмаю.
Красу незайману святу
Все пам'ятаю.


Рецензии