Травнева груша
Весняна злива…
І вийшла з берегів надій
Земля щаслива.
Мов наречена у фаті,
Травнева груша, -
В сіробуденнім маятті
Запала в душу.
На тлі розовощоких хмар
Ошатна біла.
З найпотаємніших примар
Прийшла, зігріла.
Розвіяв вітер цвіт-фату
У мить розмаю.
Красу незайману святу
Все пам'ятаю.
Свидетельство о публикации №118021311351