Жыв!

Я ні буду спяваць гімны,
І ні буду крычаць "Далой",
Рассычу без насадка крыўду,
Пакахаўшы аднойчы душой.

У бялёсым ствару "Пагоню",
Вызначая блакітны шлях,
Дзе "чырвоны" тячэ ракою,
Ажыўляючы самасвядомасті прах.

У бязконцым сваім памеры,
Шчыра дзякуя за карані,
Пераўтвораны птушкай шэрай,
Заспяваю зямлі - Жыві!


Рецензии