Я выткала цябе з вякоў бязмоўя,
З халодных нітак восеньскай тугі.
Каханнем назаву цябе, любоўю –
Бліжэй за ўсіх ты – самы дарагі.
Цябе я ведаю лепш за сябе – павер мне,
Ты – блізкі мне па духу, любы мой.
Між намі чысціня, святло давер’я,
Мы непарыўна звязаны з табой.
Сумую я – цябе мне не хапае,
Брыду адна, за мной – мой шэры цень.
Я аднаго цябе здавён шукаю
І веру – прыйдзе ён, сустрэчы дзень.
Сустрэнемся – адразу страпянецца
Душа, спавітая чакання ланцугом.
Я прамаўчу, ды загаворыць сэрца –
Узімку загрукоча майскі гром…
Я выткала цябе...
© Copyright: Светлана Быкова, 2018
Свидетельство о публикации №118020412427
Свидетельство о публикации №118020412427
Рецензии
Шчыра, добра, правільна, ад душы, таленавіта, прыемна чытаць, гучыць цудоўна і праўдзіва. Вялікі дзякуй за верш, Святлана!
Юрий Боровицкий 25.11.2018 12:38 • Заявить о нарушении
Юрий Боровицкий 25.11.2018 12:38 • Заявить о нарушении
Юрый Елісеевіч, вялікі Вам ДЗЯКУЙ за ўвагу і высокую адзнаку майму вершу!
З павагай і найлепшымі пажаданнямі: Святлана.
Светлана Быкова 25.11.2018 18:22 Заявить о нарушении
З павагай і найлепшымі пажаданнямі: Святлана.
Светлана Быкова 25.11.2018 18:22 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 3 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.