ВОСЬ НЕХТА С ГОРОЧКІ СПУСЦІУСЯ
Вось нехта с горочкі спусці;ся,
Напэ;на Грышка мой ідзе.
Памяты, у драных ганавіцах
Усю ноч валя;ся у бараздзе.
Нашто ён у наш калгас прыеха;,
Нашто мяне ён зачапі;?
Бы; малады ён і прыгожы
І ён тады яшчэ не пі;.
Сяжу на лауцы я пад хатай
І семкі лускаю ; кулек.
Прыдзе да хаты, ой дам лапатай,
Мой непуцёвы мужынёк!
На сенавале ночкай лунной
Спявалi зычна сала;і,
А ён усе турза; за спадніцу,
За гузік з левай стараны.
Была я лепшаю даяркай,
Каровай пахла за вярсту
Цяпер не памятаю добра
Ні ночку першую, нi ту.
В усіх Тайоты, Мэрсэдэсы,
А у нас- трактар “Беларусь”.
Яшчэ гадок жыцця такого
І я напэ;на уда;люсь!
***
© Copyright: Людмила Горбанюк, 2017
Свидетельство о публикации №117122607776
Свидетельство о публикации №117122607776
Рецензии