***

БЫЛА Я УЧОРА НА ВЯСЕЛЛІ

Была я, бабы, учоры на вяселлі,
Жані;ся трактарыст Ігнат.
Нявестку сябе ;зя; з суседняй вёскі
Наталлю, з прозвішчам “ Грашовы а;тамат” 

Чаго там толькі не было на блюдах!
Кавалкі рыбы ледзьве лезлі ; рот.
Прысмакі із заморскіх апельсіна;,
Бы; горкі і салодкі мёд.

З мяса рознай навіны
На кожнага прыглошанага госця
Пайшло ; сярэднім
Дзесь так по;свінні.

Бацькі чакалі маладых пад хатай,
Ня ведалі, хто несці будзе каравай.
І сваха так адна адну піхалі,
Што згрызлі ;сю сяредзіну і край!

А бацька маладога лішку выпі;,
Захарашэла ;сё, так паплыло…
І ён замест гурка пад чарку
Ламае з торта лебедзя крыло.

Жаніх буяні;, а пасля дарэння,
Так нецярпелася яму канверты ;скрыць.
А ; іх гасцей каля паловы
Забылі  часам грошы палажыць.

Спачатку ён падзею ме; на сорам.
Крыча;, што брытка, людзі, так рабіць.
А потым ;зя; мабілу ; рукі –
Пача; усім міліцыяй гразіць.

Прыеххалі з сабакамі з аддзелу,
Канверты нюхалі, пісалі пратакол.
І першым бы; сват са свахай,
Што ; моманце схаваліся пад стол.

За імі і другія госці,
Што на халяву на вяселле прыпа;злі.
Нявеста турзала іх за кішэні
І грошы маладому паняслі!

Настрой бы; сапсаваны не  надо;га:
Да першай чаркі.
Потом у ;нісон крычалi “Горка!”
Так, што здзерлі горла.
Вядучы ;ключы; магнітафон.

Нае;шыся, усе пайшлі на танцы,
Каб утрасці, што ;жо не лезла ; рот.
І нават тыя, што ;піліся ; сцельку,
Вадзілі, каб не ;пасці, карагод.

Святой вадой  крапі; бутэлькі бацька.
У цэркві ён мае нейкі мелкі сан.
Яго ледзь адкачалі на вяселлі,
Калі ;бачы;, як танцуе жонка,
Задра;шы перад зяцем хвост- канкан.
За стол садзіліся, потым уставалі,
“Сто лят”  спявалі і бацькам, і маладым.
А госці, што не з’елі, усё хавалі
У торбы, па кішэнях нехта ры;.
І так хацелася набрацца ім па по;най,
Не меньш, чым на вяселлі падары;!

Да хат збіраліся ;жо апо;дзень,
Упі;шыся, ну як хто мог,
А некаторыя так мордой ; салатах
Да ранку спалі як без задніх ног!