Да сонца
І травень зусім не травень.
Па сонцу сумуюць вочы.
А можа, па пожнях Наві
Смуга з туманамі крочыць?
Ступае па мёрзлай глебе,
Рагоча дзікунскім ротам,
Замову на горкім хлебе
Мацуе вядзьмарскім потам.
Кідае пад ногі лету
Пыхлівую злую замець...
Ах, сонечка, сонца, дзеж ты?
Прыйдзі, бо гібее памяць
І нават у самым сэрцы,
Не можа Сусвет сагрэцца!
Прыйдзі!
Да сонца
© Copyright: Дарья Дорошко, 2017
Свидетельство о публикации №117122409382
Свидетельство о публикации №117122409382
Рецензии