Неба шарэе на золку,
Толькi патрэбна ўставаць,
Каб дзень прыходячы толкам
Вырабiць i спрацаваць.
Сёння iдзём у сунiцы!
Сонца ў ялiнах гуляе,
Там, дзе блiшчэлi грамнiцы,
Неба блакiтам мiргае.
Йду басанож па расе,
Што цiха ў мох адлятае,
З ельнiка вецер трассе
Каплi начныя, збiвае.
Вось Яна,чырвань-паляна,
Што ў снах я доўга шукаў!
Смакам сунiчным я п'яны,
Год цэлы дзесьцi блукаў.
На даланю пакладу
Ягад маленькую жменьку,
Водар Дзяцiнства знайду,
Успомню Яго памаленьку...
Толькi апомнiўся раптам.
Гэта ж кувае зязюля!
Цiха ў ельнiку, там,
Заўтра маё накукуе.
Дзённыя чутны грымоты...
У думках напоўнiўся збан,
Выцер з iлба кроплi поту...
Сёння Сунiчны я Пан!
Сунiцы
© Copyright: Николай Карташевич, 2017
Свидетельство о публикации №117101401427
Свидетельство о публикации №117101401427
Рецензии