Лидия Долбикова. Синички

Тенькают звонко синички,
Прыгая в ветках сирени,
Жёлтые звёздочки-птички,
Капельки солнца без тени.

Нет в этом пенье обмана,
Гомон -  как звуки капели.
Пахнет сирень ароматно,
Капают в лужицу трели.

Свежестью вешней сияют,
Грудки сверкают на зорьке.
Солнышко ветви ласкает,
Красит цветами пригорки.

Пенье цветущего мая
Боль отведёт как рукою,
Душу мою наполняя
Чувством любви и покоя.

Песня зовёт и ласкает,
Нежно кружась над ветвями,
Счастье познать  соблазняет,
Жизнь наполняя мечтами.

перевод с белорусского


Долбікава Лідзія Дзмітрыеўна

Сінічкі

Цінькаюць у бэзе сінічкі —
Звонка, узнёсла, бясконца.
Скачуць у галінках, бы знічкі,
Ці то жоўтыя кропелькі сонца.

Шчыра пяюць, без падману,
Гоман, як звон капялюжу,
Бэз расквітнеўся духняны,
Цінькаюць кроплі ў калюжу,

Чыстыя, нібы бурштыны,
Ззяюць, гараць, быццам зоркі.
Сонейка лашчыць галіны,
Колерам квеціць пагоркі.

Ціньканне тое, бы лекі
Сэрцу майму ў зацішшы,
Поўніць каханнем спрадвеку
Кожны куточак душы,

Песціць лагодна ўсё цела,
Кліча пазнаць пачуццё
Шчасця ў галіначках квелых,
Марай запоўніць жыццё.