Мята
Вячэраць пасадзіла
Не сядзіцца дачце ў хаце,
Чуць нямаэ сілы!
У цішыні цвыркун цвыркае,
Сэрца душыць дах,
А ў вачах яе вуж месяц,
Песня на вуснах!
Ой, ты мята, дзівосная мята,
Гэтыя - вечары!
Не пускае дзяўчыну маці,
Што не гавары!
Мама, мама, мама родная,
І малю я як!
Ужо даўно на мяне чакае,-
Зорны мой юнак!
Зачыняе зоркі ганак,
Свеціць азярце!
У яго чырвань на шчоках,
Пяшчота ў руцэ.
І кашулячка для свята,
Чорны чуб густы,
Ой, туды, дзе пахне мята,
Мама - адпусці!
Ой, ты мята, дзівосная мята,
Гэтыя - вечары!
Не пускае дзяўчыну маці,
Што не гавары!
Мама, мама, мама родная,
І малю я як!
Ужо даўно на мяне чакае,-
Зорны мой юнак!
Верасень 2017
Свидетельство о публикации №117092404386