Радзiны
Страшна ёй жыць без святла.
Думка цярэбіць: «Ў гасцях я, не дома…
Досыць сляпога жытла!
Хто гэта там, за шалупкай яечнай
Ціха спявае ўвесь час? –
Гойдае люльку ў далонях адвечных,
Покуль свет белы не згас».
Прыйдзе час светлы – праб'е шкарлупіну,
Выйдзе на свет немаўля.
Хто прынімаць будзе тыя радзіны?
Сам Чалавек і Зямля.
Свидетельство о публикации №117091008434