Мая Радзiма!

Мая Радзiма, любая старонка!
Вазер блакiтных ля сiвых муроў!
Краiна цудных спеваў жаваронка,
Прымi ад Сына Сэрца i Любоў!

Спяваюць Зоркi про Цябе ў далечы!
Не спяць Сыны, якiя ў чужыне!
I мiльгацяць ў сялянскiх хатах свечы,
Дзе ў кутку iкона на сцяне!

Ты зведала ўсю радасць Перамогi!
Але былi i цяжкiя часы…
Тут Таленты знайшлi Сваю Дарогу!
Яны Твае ўдзячныя Сыны!

Быў сярод Iх Паэт, што не аднойчы
Табе Свой Талент шчыра аддаваў!
Якi ня спаў, здавалася i ў ночы,
Якi Цябе з Матулей параўнаў!

Дык ганарыся Iм, Мая Радзiма!
Не ганьба для Цябе Яго жыцце!
Нясе Ен, як i прашчур Наш Скарына, -
Жыцце, а з iм i Наша Пачуцце!

Няхай Анелы над Табой лунаюць!
Аберагаюць хай Тваiх Сыноў!
Але Яны, Ты бачыш,памiраюць…
Мы ўсе ў цiсках чарнобыльскiх акоў!

Няўжо ўсе? I бусел на Палессi
Не застанецца…? Мо такi закон?
… А паляцiць далека ў паднябессе,
I крык яго нагадваць будзе стогн?



1991 год