Горе на волах едет. Роговая Галина Александровна

***
                Молодка: - Ох, горе!
                Бабушка: Это, деточка, ещё не горе.
                Горе на волах едет.

Ну что поделать? Всем такая доля
Назначена навечно с дней былых.
По большаку, грунтовкой в чистом поле
Везут беду поклажею волы.

Волов мы замечаем, но не сразу,
Неумолимый рок нас не гнетёт.
Пока они взбираются на насыпь,
Кто знает, сколько времени пройдёт?

Но вот однажды замелькают близко
Изогнутые крепкие рога,
А к вечеру зрачки в закатных брызгах,
И бурые их потные бока.

Вползут они, шатаясь, на пригорок,
Из наших буден ма́кушку земли.
И на возах  у них качнётся горе,
Которое они нам привезли…

Упрямые волы!  Ну кто вас гонит?!
Когда б не вы, как в жизни нам везло б!
Но хорошо хоть, что волы –  не кони,
И не сумеют кинуться в галоп…




Перевод с белорусского

Рагавая Галіна Аляксандраўна


***
                Маладзіца: Ох, гора!
                Бабушка: Гэта, дзіцятка, яшчэ не гора.
                Гора на валах едзе.

Ну што рабіць?! Такая ўсім нам доля
Прызначана навечна з дзён былых:
Па бальшаку, па чыстым ды  па полі
Вязуць бяду паважныя валы.

Валоў мы заўважаем не адразу –
Пакуль яшчэ не бачым той бяды.
Павольна, дзень за днём, на нітку часу
Няўмольны лёс нанізвае гады.

І вось аднойчы ў далечы дарогі
Ад ранку да змяркання зноў і зноў
Пачнуць мільгаць спярша крутыя рогі,
А потым спіны бурыя валоў.

А потым успаўзуць яны на ўзгорак,
Дзе наша пачынаецца жытло,
І на вазах выразна ўбачым гора.
Прыехала! І нас-такі знайшло!

Упартыя валы! Ну хто вас гоніць?!
Папіць бы яшчэ радасці ўзахлёб!
Адно суцешна,што валы – не коні
І не здалеюць кінуцца ў галоп.


Рецензии