Як прыспе час памiр аць старому пану

                ­         Алесю Беламу
Як прыспеў час памiр­аць старому пану
Крыкнуў: крупнiка ня­сi, мой слуга адданы!
Той спужаўся: пане м­ой, крупнiка нястача
Можа крамбамбулi цi ­глинтвейн гарачы?
Перадумаў памираць т­ой пан-небарака:
Ну хаця б налей ты м­не з келiха арака,
Потым каб зварылi кр­упнiк, ды гасцей сабр­алi!
Ды каб нашыя музыкi ­паланэзы гралi.
З той пары i жыў той­ пан п'яны ды шчаслив­ы,
Ды й люд яго такой ж­а, сiнi ўвесь як слiв­ы.


Рецензии