Ранак коцiць сваё кола. Надхнёна Стасам

Ледзь пралУпiў вочы – бачу:
Колам сонейка ўскацiлась –
Будзе цёплым дзень, ня йначай:
П'янь расы ў калоссе ўбiлась.

Над туманам ў ранку хаты –
Быццам вежы па-над лугам:
Ў iх зачараваных кратах
Спяць сабакi пад ланцугам.

Чорны дуб галлём у небе
Зацапiў чаргу аблокаў,
Не варушыцца паветра,
Не чуваць ў зацiшшы крокаў.

Свет Вянэры - час ня зменiм -
Смугны сон  iдзець да дола:
Ранак сонечным праменем
Коцiць дАлей сваё кола.


Рецензии