Начны небасхіл запаліла.
Чаромхавы водар і бэзавы пах
згубіла ў далёкім мінулым.
Ужо не спявае салоўкаю птах
і лозы галінкі сагнулі.
Замыліўся трошкі і позірк, і смак,
так соладка зранку не спіцца,
а дні прабягаюць, як заяц-русак,
калі паляўнічы прысніцца.
Нішто не здзіўляе, бо маеш свой густ,
на катэгарычнасць - усмешка,
і кліча ў дзяцінства язмінавы куст,
што ўзімку, вялізнаю снежкай,
стаяў на надворку, пад самым акном,
спакой вартаваў нашай хаты,
каб моцна каліна не біла галлём
аб востры вушак сукаваты.
Даўно і нядаўна ўсё гэта было,
таўсцее мінулага скрутак,
а тое, што ўражвала, пахла, цвіло
для нас не звычайны набытак -
багацце, якога няма даражэй,
бо ў ім наша існасць і сіла,
што бляскам агню чалавечых вачэй
начны небасхіл запаліла.
Фото интернет.
Начны небасхил запалила
© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2017
Свидетельство о публикации №117050304050
Свидетельство о публикации №117050304050
Рецензии
Так, "таўсцее мінулага скрутак", на жаль... Прыгожы верш, цёплы і ... як жа ўсё праўдзіва!
Клавдия Семеновна 07.05.2017 14:53 • Заявить о нарушении
Клавдия Семеновна 07.05.2017 14:53 • Заявить о нарушении
Вялікі дзякуй Вам, паважаная Клаўдзія Сямёнаўна! Мірнага неба і са святам Перамогі Вас!
З павагай, Людміла.
Людмила Воронова Супрун 09.05.2017 09:02 Заявить о нарушении
З павагай, Людміла.
Людмила Воронова Супрун 09.05.2017 09:02 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.