Табе застанецца крышачку часу,
Суцэльныя зёлкі прасторных вакон.
Калі пад працёртым і шэрым абцасам
Схаваецца смутак застаўшыхся дзён.
Убачыць пахіснутым позіркам вырай,
Што лета чакаюць заўсёды мацней.
Навошта кахаць малую Радзіму
І зноўку шукаць у натоўпе людзей?
Каб потым паклікаць кагосьці ў жаўнеры,
Куля – вар’ятка, а нам з гэтым жыць
Без усялякай на шчасце надзеі,
З дыягназам “мёртвым зусім не баліць”.
Табе застанецца крышачку часу
© Copyright: Вадим Борисевич, 2017
Свидетельство о публикации №117050102315
Свидетельство о публикации №117050102315
Рецензии