Мне не хапае вунь той маладосці,
Што ляжыць у кутку на паліцы.
“Нармалёва” – штодзённа зайздросціць,
Калі табе дзеcьці пад трыццаць
Бадзяцца ў пошуках сэнсу,
Хаваць свае вочы за шэры каўнер.
“Звычайна” – калі тваё месца:
Прадавец у крамах шпалер.
І шукаць зноў у кожным шпіталі
Цвярозых ад лёсу людзей.
“Выдатна” – калі на пытанні
Адкажуць узроўнем падзей.
Здаецца, галоўная тэма –
Каханне на ложку без слоў.
Жыццё – гэта проста сістэма,
Якая працуе “so slow”.
Мне не хапае вунь той маладосц
© Copyright: Вадим Борисевич, 2017
Свидетельство о публикации №117050102277
Свидетельство о публикации №117050102277
Рецензии