Гордость моего села

РАЗИЯТ

Габоланы Асланны къызы
Шауаланы Разиятха
 
Сюелдинг да жууукъ келип  къатыма,
«Исмайылчыкъ» – дединг мени атыма,
«Иги болсун, – дединг да манга, – жолунг!» –
Элибизни тансыкъладынг да сордунг.

 «Не жангылыкъ элде?» – дединг сен манга,
Балхам кибик жагъыла сёзюнг жаннга.
Керек заманда узатдынг къолунгу,
Алгъыш айтып, ариу этдинг жолуму.

Сюелеме, ёхтем болуп, къатынгда,
Къор болайым сени ариу атынга.
«Разият» деп, алай сюйюп айтама,
Эсгериуде санга дайым къайтама.

Къайда болсам да, унутмам мен сени.
Бюгюн да бураса манга эсинги:
«Исмайылчыкъ», – дейсе къайтып атыма.
Жюрек, жан да къууана ол затынга.

Сау болсунла! Сени ёсдюрюп бергенле,
Тау адетни алдан къарап билгенле –
Атанг, ананг,  къарындашла, эгечле.
Сакъ болдула, баям, кичи эгечге.

Сен юлгюсе саулай миллетибизге,
Жерге, журтха, шахаргъа, элибизге.
 «Журтум, элим, жерим», – деген эгечим,
Махтау салдым санга, Разият, энчи.

Байтугъанланы Исмаил