У склеп магiльны фараона -
хто паклау нам невядома -
вяночак васiлькоу.
Жонка, магчыма, альбо дзецi,
мажлiва, любы раб ,нарэшце,
для лятуценных сноу.
Вянок чароуны,без заганы,
чаруе маладых i старых -
кветачка жытоу.
Колькi стагодзеу, а iх рэшткi -
не састарылiся кветкi -
сведкi - няма слоу.
Рэч захавалася - вось з,ява
i дзiвосна,i цiкава -
каштоуны скарб якi!
Уражанне i здзiуленне,
над кветкамi задуменне:
чаму зыход такi?
Колер, форма i прывабнасць,
мiнулая меркаваннасць-
Беларусi квет!
Вянка фарбы тут на дзiва,
няужо захоувау хто руплiва?
Iх блакiтны цвет
Блакiтныя васiлёчкi
суцяшальныя iх вочкi -
трэба паглядзець.
Блакiт рэчкi, блакiт неба,
прывабныя, як i трэба -
вам доуга зiхацець!
Хто паклау вянок у скляпенне?
Архiолаг у задуменнi...
Пахавальны кут.
Каб нябожчык суцяшауся,
назiрау i усмiхауся ...
Жывых кветак цуд.
Вянок васлькоу
© Copyright: Анастасия Сазанкова, 2017
Свидетельство о публикации №117020904148
Свидетельство о публикации №117020904148
Рецензии