Восень зноў плача бясконца,
Дождж разбудзіў цішыню.
Знікла за хмарамі сонца,
Промні пакінуць зямлю.
Лецейка ўспомнім і спёку,
Кветкі духмяных рабін,
Водар мы чулі здалёку,
Нам не забыць тых хвілін.
Жоўтымі будуць нізіны,
Дрэвы ў садочку, кусты.
І паплывуць успаміны
Сярод лістоты, слаты...
Увосень
© Copyright: Анна Атрощенко, 2017
Свидетельство о публикации №117012109609
Свидетельство о публикации №117012109609
Рецензии
Ганна! Вельмі прыгожа. Камусьці можа і няўтульна ад непагадзі і слаты, а мне наадварот... І асабліва, калі пашчасціла чытать такія вершы, як чытаю сёння.
Дзякуй за вершы.
З павагай.
Людмила Воронова Супрун 30.11.2017 10:13 • Заявить о нарушении
Дзякуй за вершы.
З павагай.
Людмила Воронова Супрун 30.11.2017 10:13 • Заявить о нарушении
На это произведение написаны 4 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.