Сонейка ласкава грэе,
З дахау струменчык бяжыць,
Лес ад цяпла ледзь- ледзь млее
Глянеш- і хочацца жыць.
Гады бягуць, нібы хвалі,
З кожным дзяньком усе хутчэй.
Новага многа прыносяць,
Душу напауняюць ямчэй.
Думкі, асветлены сэнсам,
Спаць па начах не даюць,
Мрояцца, летаюць побач,
Шэпчуць мне прауду сваю.
Скора апрануцца дрэвы,
Траука пачне выглядаць
І на зямлі усе жывое
Будзе квітнець і спяваць!
Адраджэнне
© Copyright: Людмила Хлиманович, 2016
Свидетельство о публикации №116122407050
Свидетельство о публикации №116122407050
Рецензии