Ты казала:- любы, мілы,
Мне так хороша з табой,
Словы гэтыя, бы крылы
Уздымаюць, над зямлёй
Словы гэтыя бы вецер
У спякоту здымуць жар,
Словы гэтыя, бы рэкі
Што ільюцца на пажар
Словы гэтыя, бы лекі,
Што падоужваюць гады,
Словы гэтыя бы знакі,
Што адвернуць ад бяды
І зусім яны ня проста
Узмацняюць пачуццё,
Іх каханым вы кажыце,
Іх каханым вы кажыце,
Іх каханым вы кажыце
Бо яны, і ёсць жыццё.
Назаужды, няхай іскрыцца
У душы любоу твая
Бо яна нібы крыніца
На працягласці жыцця
У начы нібыта зорка,
Асвячае позірк мой
А у дзень, яна, як сонца
Ярка ззяе над зямлёй
Там, дзе ёсць яна, там крыуды
Век не будзе і бяды
Бо яна пяшчотна ставіць
Толькі мірныя сляды
І заусёды ахвяруе
Не другімі, а сабой
Бо яна адна святая,
Бо яна адна святая
Бо яна адна святая
Паміж небам і зямлёй
І яна усіх яднае
Бо любоу усіх яднае
Да, яна на век яднае,
Духам, целам і душой.
Ты казала - любы, мiлы...
© Copyright: Алексей Культурный, 2016
Свидетельство о публикации №116111206171
Свидетельство о публикации №116111206171
Рецензии