Последняя ночь

       Х. Марсман
       1899-1940

Перевела с нидерландского языка
на русский язык Галина Поротикова

Снова ночь над нами кружит,
глубоко под окном спит село,
за домами море вдали.

Любили с тобой здесь глядеть
мы в чёткую раму окна,
и рук моих чуткая тень
над кроткой, что нынче бледна.

Да, ныне здесь празднует ночь,
потёмки свершают досуг:

о! ангел, летящий помочь
и правящий праведный суд.

о! Боже, за то, что мила
любимая, в этой руке
что лилия кратко цвела.

Навеки померкнувший блеск,
здесь каждый уйдёт в ночь один.
свет призрачный, видно, был слеп,
предвестник счастливых годин;
растратчица светлого духа,
полночная злая старуха
ночей тех бездонных крыла
навек черноте обрекла?

темноты узор многолик,
хватка ночи как режущее кольцо.

эта маска твой первозданный лик?
маска эта собственное лицо?

снова ночь над нами кружит,
глубоко под окном спит село,
за домами море вдали.

                1919-1926

С нидерландского


       H. Marsman

De laatste nacht

De nacht gaat over ons heen
diep onder het raam slaapt het dorp,
ver achter de huizen de zee.

nog lijkt hier alles vertrauwd:
de kamer, het raam en het licht,
en mijn hand die schaduwen vouwt
om den weemoed van uw gezicht.

De nacht staat tussen ons in
en de duisternis wordt een gezicht:

o! de engel wiens wrekende hand
ons roept naar het laatste gericht.

o! mijn God, om het lieflijke land
waar de lelie van haar gezicht
sliep in de schaduw van mijn hand.

Nu is alle luister gedoofd,
elk gaat zijn eenzaamheid in.
was het donker ons niet beloofd
als een gemeenzaam begin
en de nacht als een vochtige schauw
die ons, sluimerend flank aan flank,
zou drenken met diepen dauw,
twee bloemen aan `enen rank?

De duisternis is een gericht
en de nacht een tweesnijdend zwaard.

is dit masker uw eigen gezicht?
is dit masker mijn eigen gelaat?

de nacht gaat over ons heen,
diep onder het raam slaapt het dorp,
ver achter de huizen de zee.   


Рецензии