Белорусская интерпретация стихотворения-посвящения "Я снова просыпаюсь в темноте..."
Я зноў прачнуўся ў цемры,
У руках у мяне тэлефон,
Убачу я ззянне, надзею і веру,
Пачую пяшчотны я тон.
Ствараюцца вершы, ды дзею iзноў,
Але сэрца застыне толькі тады,
Калі яе твар ўбачу я зноў,
І адчую: не будзе тугі ды бяды.
Стукае сэрца-жалейка шалёнае,
Дыханне застыгла, маўчыць,
І голас нашэптвае мілае, роднае,
Да цябе ж радасць бяжыць.
Але ж кахаць не кожны зможа,
Кахаць і верыць — цяжкі крыж,
Ды не кахаць, то жыць бязглузда,
Разгадку быцця затаiш.
Я зноў прачнуўся ў цемры,
У руках у мяне тэлефон,
Убачу я ззянне, надзею і веру,
Пачую пяшчотны я тон.
20.09.2016
Я зно прачну ся цемры...
© Copyright: Козловский Александр, 2016
Свидетельство о публикации №116101604981
Свидетельство о публикации №116101604981
Рецензии