Калі ж ужо сустрэнемся з табой?
Ты як паветра - да цябе не дакрануцца.
Ты клічаш, вабіш за сабой.
Скажы мне, як з табою побач апынуцца?
Як тонкі лёд, той свет, што паміж намі.
Яго так проста ў імгненне знішчыць...
З табой яго мы збудавалі самі.
Там толькі сонца, ды халодны вецер свішча.
Навошта я заўжды цябе шукаю?
Бягу кудысці праз лясы і праз палеткі.
Навошта? Бо ужо даўно завялі
Табой падораныя кветкі.
Кветки
© Copyright: Корвус Рей, 2016
Свидетельство о публикации №116101009828
Свидетельство о публикации №116101009828
Рецензии