Я iду да цябе

=1=
Гэты горад збянтэжанных птушак i шэрых дамоу,
Па кастрычнiцкiм лужам iду да цябе праз людзей,
Ты канешня жа можаш трошкi спазнiцца iзноу,
Але усёж такi прыйдеш, прыйдеш ты да мене.
Нам неварта з табою дарэмна трацiць наш час.
Яго тыднi крадуць i яшчэ мiлiёны падзей,
Але ведаешь ты,  кожны раз, кожны раз, кожны раз,
Не зважаю на iх i iду, i iду да цябе.

Прыпеу:
Мiма тварау чужых нерухомых,
i людзей что забылi як дыхаць,
я iду да каханых, знаемых,
блакiтных вачэй.
Аксамiтам пяшчотных далоняу,
Супакой маё сэрца ад болю,
я хачу тут спынiцца з табою,
дазволь, мне дазволь.

=2=
Мне здаецца что я праз якiх-небудь пару гадоу,
Буду шэрай, збянтэжаннай птушкай асфальтных падзей.
i замест залатiстага збожжа тваiх валасоу,
Разгубляю сябе на чужых i не вартых людей.
Зразумеешь аднойчы что я толькi бедны паэт,
i пакiнеш мяне, не падняушы да неба вачэй,
А пакуль мне цяпла не шкадуй, не шкадуй для мяне,
Дай наперад надыхацца водарам гэтых начэй.