ВА МНЕ

Я стамілася жыць, кахаць, пакутаваць. Я стамілася ўсміхацца дабра. Я ўжо стамілася паміраць. Але не дарэчы мне гэтая скарга.

Я марыць стамілася ды зоры. Так у грудзях пячэ і мне няма мейсца. Малю, свечачка, горы. Ты измучила мне сэрца.

Я п'яная, так, сёння п'яная. І атручаны рэальнасцю паветра. Для каго-то можа быць дзіўная. А для болю дастаткова га.

Я марыць стамілася ды зоры. Так у грудзях пячэ і мне няма мейсца. Малю, свечачка, горы. Ты измучила мне сэрца.

Я п'яная, так, сёння п'яная. І атручаны рэальнасцю паветра. Для каго-то можа быць дзіўная. А для болю дастаткова метра.

Прыйшла восень, як ёй належыць. Прынесла мне раскошны букет. Болю гэтай мне, слоў, не перажыць. І свой колер не мяняе паркет.

Нялегка мне ў плыні гадзіны. Бязлітасны па мне будзе дождж. Ен прыйдзе на мае імяніны. Поўны вільгаці падорыць хвошч.

Я стамілася баяцца праўды. І бегчы ад яе па-за куды. Бо я раблю так заўсёды. Шукаючы па блізкасці вады.

Алена Базилевская. 06.09.16.