Цнота паэта

Чысцiне чалавечых пачуццяу пасвящаецца...

Дождж
Летуценнем пачуццяу
Гуляе па сьвету.

Дрыжiкi
Трусам слоу мiльгацяць
Па абшарам душы.

Цнота
Саксафонам адценняу
Пяе гiмны лету

I
Цнотным гукам
Выводзiць iльдзiнку любвi.

Я
Паглядаю у вакно
Адзiнокай асобай.

Боль
Адчуваю на сэрцы
Як плынь шэрых думак маiх.

Хто
Перадау мне iх моц
У пачуццях завета,

Так,
Што я у сэрцы адчуу
Адзiноту паэта у начы?

Як
Пазабыць мне тваi дабразычныя вочы,
Сонечны сьвет,
Зiхацящы праменчыкам зор?

Як
Зноу сустрэцца з табой,
Мая папараць кветка,
Калi на сэрцы не адчуваю
Я песьнi запал?

Памятка: Карцiна з iнтэрнэта.

© Алег Малашонак 2016г.


Рецензии