Кожная наша сустрэча новая, а не чаргавая.
Кожны новы дзень цябе мацнее абдымаю.
И мару заусёды я толькі аб тым,
Каб разам нас з табою сагравау дым
Вогнишча, што мы абодва раззлуем,
Чорных вугляу трэск, чырвоных хваляу спеў.
Ты прыласкай мяне на узыходзе сонца,
Я аддзячу табе промням у аконца.
Раскрыеш вочы цяжкія, колеру травы яскравай,
Уздыхну бліжэй твае паверта. Марнае
Будзе становішча, аб тым, што ўсё не так.
А я проста лягу да грузей тваіх,
Пачую сэрца такт.
І не партэбны словы, не патрэбны думкі.
Павінны толькі вочы хутка
Уключаць ды выключаць святло.
Ты - мой маленькі ліхтарык,
Я – тое, што яно знайшло.
Кожная наша сустрэча новая, а не чаргавая.
Кожны новы дзень цябе мацнее абдымаю.
І мару, родная, я толькі аб тым,
Каб не згубіў цябе
Гэты шэра-чорны дым…
© #ilar 2016
Кожная наша сустрэча
© Copyright: Илья Илар Александрович, 2016
Свидетельство о публикации №116080600826
Свидетельство о публикации №116080600826
Рецензии