Шэрае неба и павислыя хмары.
Гэта восень и дождж,невяселыя твары.
Я иду па сцяжынцы,дзе шчасливай хадзила,
И у думках маих той,каго я любила.
Дзе падзелися вы,маладыя гадочки,
Дзе ты,гнуткая постаць и ружовыя шчочки?
У валасах ужо не проседзь-зима засивела,
Весялосць бестурботная удаунину адляцела.
Тольки сэрца не можа у старасць паверыць,
Хоча радавацца,любиць и у лепшае верыць.
И надзея у душы жыве не умирае,
Што сонейка хмары разгониць-чакае.
2013г.
Дождж
© Copyright: Раиса Кубанова, 2016
Свидетельство о публикации №116070710346
Свидетельство о публикации №116070710346
Рецензии