Падае долу кляновы лісток сірацінай,
чырвань каліны ўлагодзіць трывогу душы,
луг адцвітае - прывычная воку карціна.
Восені подых. Калючы. Халодны. Чужы.
Ціха кружляюць сняжынкі з бялюткіх аблокаў.
Ружы пад снегам. Іх летам садзіла сама.
След пакідаю на сцежцы.Прыгожы. Глыбокі.
Я ўжо не тая. І больш не здзіўляе зіма.
Дні так бягуць - не зважаеш і нават не лічыш.
Зноў занявесціца груша ля спальні акна.
Я не гадаю, калі мяне неба пакліча.
Дый без мяне не заблудзіцца, прыйдзе вясна...
Падае долу кляновы листок сирацинай...
© Copyright: Татьяна Цвирко, 2016
Свидетельство о публикации №116070608604
Свидетельство о публикации №116070608604
Рецензии