Пастух

Мой будзільнік новы – ранніх чаек енкі,
Цемра ледзь адхлыне – налятуць яны 
І рагочуць п’яна за вакном маленькім:
“Падымайся, дзядзька, надзявай штаны!” 

Сонная Віндава дружна паліць печы – 
Аж казыча ноздры дым альховых дроў.
Закідаю звыкла  торбу я за плечы,
Ды – да рэчкі пасьвіць гарадскіх кароў.

Ратушнаю плошчай,  пляцам кірмашовым
Грукаюць абцасы, брукаванку гнуць…
Раніцы пагоднай вам, мае каровы,
Так карціць мне з вамі мурагу скубнуць!   

Не стагніце чайкі, не шыпіце гусі:
Як завершу цалкам службу пастухом –
Тутака ж вярнуся я да Беларусі,
Дзе мае каровы, дзе мой родны дом.

2016.


Рецензии