Жыццё, як пяро, што лятае ў небе,
То вышэй, то ніжэй сыходзіць, ляціць,
Усе мы, як збожжа ў адным хлебе,
Без нас яго проста не можа быць.
Мы ўсе нарадзіліся ў адным полі,
І нас разам усіх гатавалі на корм,
А дзесьці далёка ззялі таполі,
Пад сонцам бліскучым - гэта наш дом.
Там далей ішлі лесу зялёныя стужкі,
Мы ніколі не ведалі, што за імі ідзе,
Некаторыя з нас ішлі на цвёрдыя сушкі,
А другія на хлеб у сваёй чарадзе.
Не варта кім стаў ты ў гэтым шляху,
Ўсё роўна цябе не забачаць і праглынуць,
Усе тыя, хто нас гатавалі да краху,
Усе тыя, хто нам паказвалі пуць.
Жыццё, як пяро
© Copyright: Дмитрий Ханенко, 2016
Свидетельство о публикации №116060610700
Свидетельство о публикации №116060610700
Рецензии