Каб надзея не згасала,
І агнём зіхцелі вочы --
Ем штодня я, браткі, сала,
Бо да сала я ахвочы.
Сала я салю і перчу,
Пасыпаю зверху кменам.
На патэльні скваркі ў печы
Ружавеюць дружна, смела.
Сала з бульбай і гуркамі --
Гэта смак стары, вясковы.
Ён сяброў за стол гукае,
Каб ніхто не зведаў стомы.
Яго смак разносіць вецер,
Нібы добрую навіну.
З салам добра жыць на свеце --
Без яго я зразу згіну.
Сала
© Copyright: Валерий Познякевич, 2016
Свидетельство о публикации №116032102623
Свидетельство о публикации №116032102623
Рецензии