Глаз ему слёзы не разомкнули,
Сердце покрыли пятнами беды,
Он бороздил лабиринты улиц,
С листьями долгие вёл беседы.
Не приобрёл он даже хибары -
Да на кой черт бродяге хоромы!
Так - не запрёшься внутри хотя бы,
Раз помирать придётся не дома!
Ели бы с ним не смогли проститься -
Долго б стучали в дверь без ответа.
И до сих пор день и ночь ветрится
Не похороненный труп поэта.
Нико Самадашвили - Хотя бы зарыли
© Copyright: Ирина Санадзе, 2016
Свидетельство о публикации №116031607609
Свидетельство о публикации №116031607609
Рецензии
ნიკო სამადაშვილი - ჩაეფლათ მაინც
თვალებს ტირილიც არ გაუმზილა,
გულს უღონებდა დარდების ლაქა,
ის დადიოდა ქუჩებში ფრთხილად,
ფოთლებთან დიდხანს ილაპარაკა.
მას არ ექვავა ღარიბი ოდაც,
ან რა ჯანდაბად უნდოდა ნეტა,
კიდევ კარგი, რომ ბინა არ ჰქონდა
და მკვდარი შიგნით ვერ ჩაიკეტა!
თორემ რა ექნათ მის ერთგულ ნაძვებს,
ვინ გაუღებდა კარს ერთი წამით.
ახლა შორს, ქარში კიდევ ძაგძაგებს
დაუმარხავი პოეტის გვამი.
Ирина Санадзе 16.03.2016 17:19 • Заявить о нарушении
თვალებს ტირილიც არ გაუმზილა,
გულს უღონებდა დარდების ლაქა,
ის დადიოდა ქუჩებში ფრთხილად,
ფოთლებთან დიდხანს ილაპარაკა.
მას არ ექვავა ღარიბი ოდაც,
ან რა ჯანდაბად უნდოდა ნეტა,
კიდევ კარგი, რომ ბინა არ ჰქონდა
და მკვდარი შიგნით ვერ ჩაიკეტა!
თორემ რა ექნათ მის ერთგულ ნაძვებს,
ვინ გაუღებდა კარს ერთი წამით.
ახლა შორს, ქარში კიდევ ძაგძაგებს
დაუმარხავი პოეტის გვამი.
Ирина Санадзе 16.03.2016 17:19 • Заявить о нарушении