Калi я з полi раз вяртаўся
Двум крумкачам вельмi здзіўляўся
Адзін іншага ўсё пытаў:
Што нам сёння Бог паслаў?
Што нам сёння Бог паслаў?
Першы другому прызначыў
Шлях чорным крылам азначыў
Крывавым вокам пазіраў
Яму на гэта адказаў.
Яму на гэта адказаў.
«У яры што ў траве густы
Рыцар ляжыць паранены
Адзін ён ціха памірае,
Нехта пра гэта не ведае.
Нехта пра гэта не ведае».
«Пад сядлом конь цяпер чужой
А ў каханай сябр іншай
І не чакае яго нi хто,
Ну а нам свята ўсё адно!
Ну а нам свята ўсё адно!»
«На белам тваре мы сядзем,
Блакітныя вочы выдзяўбем
I будзем ласавацца мясам
Гняздо совьём з яго валасоў!
Гняздо совьём з яго валасоў!»
Так храбры рыцар у поле упаў,
І крумкачоў нагадаваў
Каб не пакінуць аднаго,
Давайце вып'ем за яго!
Давайце вып'ем за яго!
Два крумкача
© Copyright: Глеб Рыков, 2016
Свидетельство о публикации №116030708760
Свидетельство о публикации №116030708760
Рецензии