Быць закаханым у жыццё так проста,
Калі табе ўсяго пятнаццаць лет.
Толькі ў той час ты зусім не чорствы,
І ззяе кожны дзень навокал свет.
Калі гэта сталенне, дык навошта
Так хутка адбіраць увесь сэнс жыцця?
Што адгукнецца надта велькім коштам:
Не знойдзеш больш былога пачуцця.
Адчуеш толькі крыўду, адзіноту,
І ўсё будзеш сталець, сталець, сталець...
Як тая пчолка, страціўшая соты,
Якой бы толькі з сораму згарэць.
Я б закахалася, ну праўда, не жартую,
Але пагасла ўсё ўнутры і не гарыць.
Таму я кожны дзень цяпер сумую,
Ды колькі ўжо можна гэтак жыць?
Пятнаццаць лет
© Copyright: Экк Лер, 2016
Свидетельство о публикации №116022211699
Свидетельство о публикации №116022211699
Рецензии