Дым

Плыве над садам дым,
Уносіцца ў аблокі,
На іншыя сады
Кладзецца шэрым змрокам.

Мы разам з ім раслі,
Сталелі з кожнай кронай,
У час свой і цвілі,
І фарбавалі скроні.

Плыве над садам дым –
Ён стаў вышэй за неба.
Мне не лунаць за ім,
Пакуль трымае глеба.

Ён нарадзіўся тут,
Зямляк мой і равеснік,
І вось яго статут
Стаў дымам напрадвесні.

Плыве над садам дым,
Зыходзяць дрэвы ў трэскі,
А з памяці, між тым,
Не сцерці іх, не стрэсці.

Тут колішняй парой,
І сам яшчэ зялёны,
Зрываў я яблык той,
Што не даспеў да плёну.

Плыве над садам дым,
А парасткі, як дзеці, –
Без суму аб былым
Асвойваюцца ў свеце.

Наперадзе жыццё
З салодкімі пладамі,
А дым, як пачуццё,
Лунае над садамі.

29.10.2011


Рецензии
Добры вечар, Юрый! Шчыра кажучы, складана пішаце і чытаецца з цяжкасцю(асабіста для мяне).
Але ў гэтым і заключаецца прывабнасць Вашых вершаў, якія застаўляюць задумвацца, унікаць у
сэнс напісанага, апроч таго, на чыстай беларускай гаворцы.
У гэтым вершы не зразумеў слова - "асвоваюцца". Магчыма, прапушчана літара "й". Калі не так,
то якая неазначальная форма гэтага дзеяслова?

З добразычлівасцю

Леонтий Обринский   18.01.2016 18:44     Заявить о нарушении
Дзякуй! Па-першае, за адзнаку, па-другое - за тое, што заўважылі памылку друку. Безумоўна, тут не хапае "і" кароткага. Што да складанасці, то, відаць, яна з'яўляецца вынікам нейкай "плыні свядомасці", але ж калі чытачы тут знаходзяць нешта сваё, зразумелае толькі ім, то і аўтар з часам можа знайсці ў сваім творы нешта такое, чаго раней не бачыў... А ўвогуле "Дым" - гэта пра бацькоўскі дом, ад якога мы ўсё жыццё аддаляемся, а потым раптам разумеем, што пара і вярнуцца. Гэта не заўсёды атрымліваецца, але ж спроба - гэта ўжо нейкі вынік. Яшчэ раз дзякуй. З павагай,

Юрий Игнатюк   18.01.2016 20:26   Заявить о нарушении