Прабач мне мілы, любы чалавек
Што хлусіла табе ды зневажала.
Стаў раптам безсэнсоўны без цябе мой век
Дурніца, свайго шчасця не ўтрымала.
Мне страшна без цябе пражыць жыцце,
Вяртацца ў дом, працяты адзінотай.
Дзе недзе там, пад раніцу,прыходзіць забыцце
І толькі сон мяне па галаве пагладзіць ўпотай.
Гарыць душа,сумуе сэрца вельмі моцна,
Усе аддам каб дзень прабыць з табой.
І абдымаць цябе адзінага, бясконца
Бо гэта цяжка, жыць з разломанай душой.
Прабачэнне
© Copyright: Юлия Садовая-Артюкевич, 2016
Свидетельство о публикации №116010800928
Свидетельство о публикации №116010800928
Рецензии