У гушчары крынiчанька, стылая вада,
А ля той крынiчанькi ходзiць белая,
Ходзiць белая, выхваляецца,
Белай вопраткай апранаецца.
Шые ветрамi, дзiвiць замеццю,
Ды свавольствамi насмiхаецца.
Апранула усе белай хусткаю,
Завiрухамi, не спыняецца.
Ля крынiчанькi, што сцюдзеная,
Ходзiць зiмка, ды прывольная.
Прыгажосць вакол. Падабаецца.
А яна, у атказ, пахмыляецца.
Зiмка
© Copyright: Вячеслав Сераков, 2015
Свидетельство о публикации №115122809421
Свидетельство о публикации №115122809421
Рецензии