Юбилейные портреты. Латышев О. А

Да 50-годдзя

Ад вытокаў рэчкі Друць,
Талачын дзе родны,
Воды чыстыя бягуць
На прастор прыродны.

Калі ўслухацца ў яе
Голас крышталёвы,
Дык пачуеш, як пяе
Ды вядзе размовы

Аб паданнях даўніх дзён,
Земляках яскравых,
Што прынеслі знатны плён
У жыццёвых справах.

Вось аднойчы што пачуў
Я ў прамове Друці:
-Жыў калісьці тут хлапчук
Здольны на пачуцці.

Быў зусім ён не благі –
Хуліган адпеты.
Рукі бацькі сцераглі,
“Гладзілі” за гэта.

Талент меў, ды не адзін.
Апроч хуліганства
Ад дзяцінства шмат гадзін
Ён аддаў мастацтву.

Вельмі музыку любіў,
Добра пісаў вершы.
Шмат, нажаль, якіх згубіў,
Асабліва першых.

На спатканне ля шашы
Запрашаў дзяўчынак,
І застаўся  у душы
Многіх талачынак.

На адкосах ім збіраў
Белыя рамонкі.
Пад гітару распяваў
Заліхвацка, звонка!

А “Журавушка” пачуць
Песню давядзецца:
Гэта значыць зазірнуць
Прама ў яго сэрца.

(Як паэт ён, шчэ дадам,
Вершы меў з сарказмам.
Талачынскім ўсім ж… яўрэям –
Воцатам на язву.)

Ды няўмольны лёс імчыць…
Ён прыняў рашэнне:
Час Радзіму бараніць
Ў трэццім пакаленні.

Ва ўкраінскі горад Львоў,
Каб стаць афіцэрам
Ён за ведамі прыйшоў
І змяніў манеры.

Хуліганскія дзянькі
Зніклі, не вярнуць іх,
Бы дзявочыя вянкі
На купалле Друццю.

Праз Анголу ды Афган
Смела, без прымусу,
Праляцеў той хуліган
“Беларускім буслам”.

Тры афганскія звязды,
Ордэн ад Айчыны
Сведчаць, што ў вайны гады
Мужным быў ёй сынам.

Вось паведала аб чым
Мне рачулка Друць.
І яна, і Талачын
Цябе, Алег, ждуць…


К 60-летию

Собрал нас сегодня дружище Олег,
Надеясь иметь шестисотый…
Не раз, совершая на рынок набег
(Как будто нет больше работы),

Мы тщетно искали такого «коня».
Торговцы разводят руками,
Мол, замысел ваш, покупатель, фигня,
Маразма с больными мозгами.

Конечно и в нас, бля…, не дремлет еврей,
И нас жаба жадности душит.
Короче - таких же имеешь друзей,
А может, в том смысле, и круче.

Мы спорили долго, как вече, совет
Держали вчера без закуски. 
И вот просиял нам премудпрости свет:
Мы все же поступим по-русски.

Возможно, что это не та красота
(Прости нас, товарищ, балбесов).
Но чтоб хоть чуть-чуть совершилась мечта -
Подарим тебе «мерседеса».

Ведь возраст какой у тебя – шестьдесят.
И дело тогда поправимо.
Ты вскорости будешь и «мерсику» рад
(Чем старше - тем младше, вестимо).

От чистых сердец наш подарок прими,
Конечно он не шестисотый.
И главную истину дружбы пойми:
Ребята старались хоть что-то.

Живи, Олег, долго, коль сможешь - за сто, 
Здоровье пусть крепнет с годами!
За это сегодпя мы выпьем по сто,
А может и больше добавим.