Калі б мог, словы з памяці выразаў,
Каб ніколі іх не згадаць:
«Так ведь из ниоткуда вылезла
Белоруссия, как не знать ».
Што балбочаш пра нешта роднае,
Рот нацменскі свой змоўкнуць прымусь
Дый ня лезь са сваёй пародыяй
На великомогучую Русь.
Я даўно ўжо душу запэцкаў
І спусьціцца да дна пасьпеў,
І заслужана ў сварцы рэзкай
Патриот абяцаў расстрэл.
Мне маны і дзярма хапіла,
Хай мая перарвецца ніць.
Аб адным хачу да магілы
Трон завоблачны умаліць:
Каб спакойна над прагнай ямай,
Хоць згадаўшы ня тую маць,
Я – здвукроўлены – дзякуй маме –
Паміж мовамі і краямі –
Стрэлы вашыя мог прымаць.
О наболевшем с горячим приветом
© Copyright: Карпенка Аляксей, 2015
Свидетельство о публикации №115111710541
Свидетельство о публикации №115111710541
Рецензии