Зорнае

Колькі, скажыце, іх: дзесяць, сорак? тысяч, мільёнаў, мільярдаў? –бела-чырвона-белых зорак – нават лічыць не варта. Будзеш сачыць за адной, як тут жа iншая ўзыдзе хутка. Зоркі – яны такія, дружа! Адвернешся на мінутку, хвіліна – і неба зарападам разродзіцца імгненна. I ты паляціш у поле за садам з кошыкам, на каленях стоячы, поўзаючы бясконца гуляць у збіральніка зорак, гэткага зорнага абаронца, як быццам бы побач вораг, як быццам зорка хутка заплача, калi будзе не ўрадлівай глеба… Так, калі зоркі запальваюць, значыць, гэта каму-небудзь трэба! Іначай, пра што непакоіцца людзям, сьвядомым, простым, смяротным? Чакайце, усе хутка зоркамі будзем, лічыце, лавіце нас потым…

02.11.2015


Рецензии